پهنه‌بندی اقلیمی شهرها، بنادر و جزایر جنوبی ایران به منظور استفاده در فرآیند طراحی معماری
منتشر شده در شماره پنجم و ششم فصلنامه معماری و انرژی
نویسنده مسئول:
همکاران:
درباره‌ی مقاله:
طبقه‌بندی اقلیمی کوپن یکی از شناخته شده‌ترین روش‌های اقلیم‌شناسی در جهان و روش کوپن- تراورتا از ویرایش-های تکمیلی آن، با اصلاحات غیرساختاری است. در این سیستم، پهنه‌بندی بر اساس درجه حرارت و میزان بارش و خشکی انجام می‌شود. پهنه‌بندی اقلیمی گیوانی بر اساس درجه حرارت، رطوبت نسبی و روش‌های ساختمانی و معیارهای آسایش حرارتی استوار است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تفاوت نتایج حاصل از این دو نوع طبقه‌بندی با معیارهای سنجش متفاوت، به منظور کاهش اشتباهات پیرامونِ تصمیمات مبتنی‌بر طراحی اقلیمی در ساختمان مناطق جنوبی ایران است. منطقه‌ی مورد مطالعه در حدفاصل حاشیه‌ی شمالی خلیج فارس و دریای عمان با دامنه‌های جنوبی رشته کوه زاگرس قرار دارد. این اشتباهات هنگامی متصور می‌شود که طبقه‌بندی اقلیمی بدون در نظر گرفتن معیارهای آسایش حرارتی انسان و راه‌کارهای ساختمانی انجام شده باشد. نوشتار پیش رو با تطابق میانگین بیست ساله‌ی آمار دما و بارشِ مربوط به ایستگاه‌های سینوپتیک در مناطق جنوبی ایران با محدوده‌های اقلیمی تعیین‌شده در روش کوپن- تراورتا، شهرها، بنادر و جزایر این خطه را طبقه‌بندی کرده است. سپس یافته‌ها را با پهنه‌بندی اقلیمی حاصل از انطباق میانگین بیست ساله‌ی آمار دما و رطوبت نسبی این ایستگاه‌ها بر جدول زیست اقلیمی ساختمانی گیوانی و با توجه به محدوده‌ی شاخص‌های آسایش حرارتی تعیین‌شده در این جدول مقایسه می‌کند. نتایج نشان می‌دهد با به‌کارگیری روش کوپن تراورتا، دو گروه اصلی اقلیمی شامل حاره‌ای با تابستان‌های خشک و نیمه‌حاره‌ای با تابستان‌های خشک با پنج زیر گروه و از طریق روش گیوانی نیز دو گروه اقلیمی اصلی در منطقه‌ی جنوبی ایران قابل تشخیص است. این نتایج گویای آن است که روش کوپن- تراورتا زیرگروه‌های دقیق‌تر و ریزتری را در این منطقه تعیین می‌کند. دسته‌بندی‌های کلی در دو روش به غیر از ایستگاه بندر بوشهر در سایر ایستگاه‌های این منطقه نتایج یکسانی را نشان می‌دهند.
واژه‌های کلیدی:
پهنه بندی اقلیمی ، معماری بومی ، طراحی همساز با اقلیم ، کوپن ، تراورتا ، گیوانی ، اقلیم شناسی ، ایستگاه های سینوپتیک
راهنمای استناد به مقاله:
جهت ارجاع این مقاله در اثر پژوهشی خود می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
نیک‌قدم، نیلوفر؛ مفیدی شمیرانی، سید مجید؛ طاهباز، منصوره؛ 1399؛ پهنه‌بندی اقلیمی شهرها، بنادر و جزایر جنوبی ایران به منظور استفاده در فرآیند طراحی معماری؛ فصلنامه معماری و انرژی؛ تهران؛ شماره پنجم و ششم؛ ص 83-89.
نسخـه چاپــی
قیمت: 290000 تومان
ارسال توسط پست
- سخن سردبیر
دکتر منصوره طاهباز
- خط در معماری
محمد منصور فلامکی، دکتری معماری
- ساختمان یکپارچه با فتوولتائیک، راه‌کاری برای معماری امروز و آینده
راحیل وفایی، دکتری معماری
- سیستم‌های ارزیابی پایداری محلات، تغییر مقیاس در پارادایم پایداری
حمید محبی، دانشجوی دکتری معماری
- معماری خاک‌پناه و ذخیره‌ی انرژی
مقدی خدابخشیان، دکتری معماری
- باززنده‌سازی پایدار زمین‌های قهوه‌ای به منظور کاهش مصرف انرژی
محمدرضا جوادی، کارشناس ارشد معماری
- بررسی رفتارهای سازگارانه جهت دستیابی به آسایش دمایی (خانه‌ی اکرمی آران)
سارا عنبری، دانشجوی دکتری معماری
- مقدمه‌ای بر آشپزخانه‌ی سبز و پایدار
یاکس
- انرژی - کارایی، زیربنای تحولات فن‌آوری‌های نوین در نورپردازی
ارمغان احمدی، دکتری طراحی شهری
- شرحی بر سامانه‌های نوین تهویه‌ی طبیعی با الهام از بادگیرهای کهن ایران
آذین ولاشجردی فراهانی، کارشناس ارشد معماری و انرژی
- آپارتمان‌های پایدار لِیکساید سنیور (ارتباطی کارا میان اقشار کم‌توان با یکدیگر و جامعه‌ی پیرامون خود)
گروه فنی پژوهشی فصلنامه‌ی معماری و انرژی
- شگردهای طراحی معماری پایدار در پهنه‌های اقلیمی ایران
منصوره طاهباز، دکتری معماری؛ شهربانو جلیلیان، کارشناس ارشد معماری
- پهنه‌بندی اقلیمی شهرها، بنادر و جزایر جنوبی ایران به منظور استفاده در فرآیند طراحی معماری
نیلوفر نیک‌قدم، دکتری معماری؛ سید مجید مفیدی شمیرانی، دکتری معماری پایدار؛ منصوره طاهباز، دکتری معماری
- گزارشات اقلیمی، تقویم نیاز اقلیمی (بهبهان)
دفتر مطالعات اقلیمی فصلنامه‌ی معماری و انرژی
نسخـه چاپــی
قیمت: 290000 تومان
ارسال توسط پست
© Copyright 2021 ae-mag.ir | Energy and Architecture Magazine . All rights reserved.
ISSN 2645-5994
سخن سردبیر:
سال دوم | شماره پنجم و ششم
با نگاهی گذرا به تاریخچه‌ی ساخت و ساز روی کره‌ی زمین متوجه می‌شویم که کلیه‌ی موجودات به جز انسان، دارای معلوماتی غریزی در مورد ساخت سرپناه خود هستند و هرچند سرپناه ساخته شده توسط آن‌ها از ویژگی‌های مطلوبی متناسب با نیازشان برخوردار بوده، ولی همواره به یک شکل و بدون تغییر در طول زمان ساخته شده است. به عبارت دیگر ابتکار یا خلاقیتی در جهت تغییر آن اعمال نکرده‌اند. در بین موجودات، انسان، این موجود هوشمند و تعالی طلب، تنها جانداری است که برای ساخت سرپناه مناسب، همواره از خلاقیت و هوش خود بهره برده و متناسب با امکانات و نیازهای جدید، تغییراتی را در ساخت سرپناه خود اعمال کرده است؛ به گونه‌ای که شیوه‌های ساخت و ساز او به طور مدام در حال تغییر و تحول بوده‌اند. معماری بومی مناطق مختلف جهان گواه هوشمندی و خلاقیت انسان در بهره‌برداری از امکانات طبیعی پیرامون اوست. با توجه به محدودیت‌های موجود در بوم‌های مختلف، معماری بومی همواره نماد امکانات طبیعی و هوشمندی و خلاقیت‌های ساکنان هر منطقه بوده است. آشنایی با این معماری، خصوصاً در مناطق محروم‌تر و ناسازگارتر از نظر شرایط زندگی، درس‌های ارزنده‌ای از خلاقیت و هوشمندی مردم در بهره‌گیری از امکانات موجود را در اختیارمان قرار می‌دهد. با ورود به عصر مدرن و دستیابی به علوم و تکنولوژی‌های پیشرفته از یک طرف، و سهولت حمل و نقل و جابه‌جایی در اطراف و اکناف کره‌ی زمین از طرف دیگر، به تدریج از ساخت و ساز بومی دور شدیم و امروزه کار به جایی رسیده که ساخت و ساز به صورت تخصصی توسط نهادها یا افراد متخصصی انجام می‌شود که در آن زمینه تبحر و تجربه‌ی بیشتری دارند. تسلط تکنولوژی و تسلط دسترسی به امکانات مناطق دیگر و تخصصی شدن حرفه‌ها موجب شده تا از خلاقیت و هوشی که در استفاده از امکانات خود داشتیم دور شده و شیوه‌های ساخت و ساز بومی را فراموش کنیم. حتی کار به جایی رسیده که ساخت و سازهای امروز ما به جای آن منطق و هوشمندی که در بهره‌گیری از امکانات محیط پیرامون خود در معماری بومی داشتیم، به سمت ساخت و سازهای بی‌منطق، گران قیمت و ناکارآمدِ تقلیدی هدایت شده است. هر چه بیشتر مرعوب تکنولوژی شدیم و سعی در تقلید از تکنولوژی‌های بیگانه کردیم، خودمان را بیشتر فراموش کردیم و کمتر در جهت پاسخگویی منطقی و کارآمد به نیازهای خود گام برداشتیم. امروزه حتی فراموش کرده‌ایم که در صورت نبود امکانات مدرن و پیشرفته، چگونه می‌توانیم با بهره‌گیری از شرایط طبیعی موجود، معماری معقول و مرفهی برای نیازهایمان فراهم کنیم. بنابراین نیاز به یک رجوع به خویشتن داریم. رسالت این شماره از مجله‌ی معماری و انرژی، آشنایی بیشتر با بوم و معماری بومی سرزمینمان است. می‌خواهیم ببینیم که در مناطق مختلف مردم چگونه با کمترین امکانات و با ساده‌ترین شکل موفق شده‌اند همان پاسخ‌هایی را به نیازهای زندگی خود بدهند که ما در معماری مدرن با امکانات بسیار پیشرفته و هزینه‌های گزاف سعی در دستیابی به آن داریم؛ و چه بسا در برخی از موارد نتوانسته‌ایم آن‌ها را پوشش دهیم. مقالات منتخب در اين شماره، حاصل تحقيقات و کارهاي ميداني بوده که توسط دانشجويان يا محققان فعال در اين حوزه انجام شده است. در انتخاب اين مقالات تلاش بر اين بوده که طيف متنوعي از رويکردهاي مختلف به امکانات ساخت و ساز محلي، اعم از امکانات بومي و امکانات تلفيق شده با تکنولوژي‌هاي مناسب بوم، ارائه شود. اميد است اين شماره‌ی نشريه بتواند ضمن معرفي امکانات بومي مناطق مختلف و تجربيات متنوعي که در هر پهنه به آن دست يافته‌ايم، جرقه‌هاي خلاقيت و نوآوري براي طراحان و دست‌اندرکاران ساخت و ساز امروزي را فراهم آورد. به اين معني که بتوانند راه‌کارهاي اجرايي و کارآمدي براي مناسب‌سازي استفاده از امکانات و تکنولوژي‌هاي جديد در معماري بومي متناسب با نيازهاي جامعه‌ی مدرن امروز را ارائه دهند.
سردبیر مهمان:
دکتر منصوره طاهباز
