طی دوران همه‌گیری، نحوه‌ی جلوگیری از پراکنش ویروس کرونا در فضاهای بسته‌ی داخلی، به مسئله‌ی حیاتیِ کاربران ساختمان تبدیل شده است. این امر نشان می‌دهد که ساختمان‌های مورد استفاده‌ی ما، تا چه اندازه می‌تواند در برابر ورود آلاینده‌ها (ویروس، گردوغبار و آفات و غیره) و مواد شیمیایی سمی یا به بیانی «اپیدمی خاموش»، عملکرد ضعیفی داشته باشند. ردپای انتشار گازهای سمی از مبلمان، فرش، رنگ و حتی سطوح بالای کربن‌دی‌اکسید از مصرف سوخت‌های فسیلی بر سلامت ساکنین، می‌تواند توانایی تفکر روشن و خلاقانه به خصوص در کودکان را مختل کند یا افراد را با انواع آسم و سرطان درگیر سازد. طراحی ناکارآمد فضاهای زندگی ضمن گسستنِ ارتباط انسان با طبیعت، وابستگی به انرژی‌های تجدیدناپذیر، عدم بهره‌گیری از مصالح سبز یا نور خورشید و تهویه‌ی طبیعی در زمان مناسب و دیگر عوامل مشابه، خطر ابتلا به انواع بیماری‌ها را افزایش داده است. لذا، خلق راه‌حل‌های توأمانِ بهداشتی و ساختمانی که بناها را «سالم» نگاه دارد، اصلی بنیادی است. قطعاً طراحی پایدار و استراتژی‌های ساختمان سبز کمک شایانی در ایجاد «ساختمان‌های سالم» می‌نماید، اما به‌کارگیری این راه‌کارها به تنهایی کافی نیست. چراکه، تا امروز جنبش ساختمان سبز تنها بخش کوچکی از پتانسیل ساختمان‌ها همچون انرژی، آب و بازیافت را دنبال می‌کند، اما فرصت‌های آینده‌ی بازار این صنعت در تمرکز بر عملکرد انسان‌ درون ساختمان‌ها، نهفته است. جنبش ساختمان سبز سریعاً در حال تبدیل به جنبش ساختمان سالم است و این جنبش، حرکتی مؤثر در راستای سلامت عمومی خواهد بود. صنعت ساختمان در رقابت جهانی برای جذب بهترین و درخشان‌ترین استعدادها میلیون‌ها دلار هزینه می‌کند، در حالی که اکنون هدف، بهینه‌سازی عملکرد آن‌هاست و ساختمان‌های سالم رمز این عملکرد است. بنابراین افرادی که ساختمان‌ها را طراحی و نگه‌داری می‌کنند، تأثیر بیشتری بر سلامت کاربران نسبت به پزشکان آن‌ها دارند. حال، به جد می‌توانم بگویم که «داشتن محیط و ساختمان سالم یک حق است نه یک امتیاز!» با آرمان مذکور در شماره‌ی نهم و دهمِ فصلنامه‌ی «معماری و انرژی» تلاش شده است تا با ارائه‌ی دیدگاه‌های متفاوت، مفهوم و ارزش ساخت محیط‌های سالم و تأثیر آن بر سلامت و راحتی افراد به خوبی بیان گردد. در اینجا جای دارد تا از محققین و اساتیدی که با رویی گشاده قبول مسئولیت کرده‌اند و مرا در تحقق این غایت همراهی نموده‌اند قدردانی خود را ابراز نمایم. امید است این هدف نگاهی نوین به صنعت ساختمان را ایجاد نماید. در این فصل، مختصر تاریخچه‌ی ساختمان‌های سالم بیانگر آن است که چگونه ساختمان‌ها مسبب درصد بیشتری از انتشار آلاینده‌ها در محیط پیرامون مخصوصاً فضاهای بسته‌ی داخلی هستند و اینکه این رخداد، چگونه منجر به ایجادِ مؤسسات و سازمان‌هایی در راستای اشاعه‌ی ساختمان‌های سالم شده است. خواهیم دانست معماری با سلامتی افراد در ارتباط است و طراحان و مهندسان در ایجاد این فضاها مسئول‌اند. آن‌ها ‌می‌توانند ساختمان‌هایی سالم طراحی نمایند که موجب حفظ و ارتقای سلامت کاربران گردند، یا باعث افزایش بیماری آن‌ها شوند (ساختمان بیمار). اینجاست که آگاهی و بیداری افکار عمومی در ترویج این بناهای سالم نقش ارزنده‌ای دارند. با این وجود، فرهنگ و هویت هر بومی در شکل‌گیری شیوه‌ی زندگی و تأمین سلامتی افراد تأثیرگذار است. با نگاهی به ادوار پیشین در می‌یابیم، گذشتگان چطور به تندرستی واقف بوده‌اند و متأثر از شرایط اقلیمی، ساختمان‌هایی پایدار ساخته‌اند یا با رویکرد به طبیعیات و طب ایرانی مأمنی سالم برپا کرده‌اند. امروزه نیز متخصصان ساختمان در جهان به منظور تأمین بنا‌هایی با رفتارِ سالم، بر کارایی طراحی، اجرا و بهره‌برداری ساختمان‌ها، پیاپی بازاندیشی می‌کنند و فرصت‌هایی در برآورد اهداف توسعه‌ی پایدار به اجرا می‌گذارند. از راه‌کارهای بومی- اقلیمی ساده اما کارا و مؤثر چون جهت‌گیری و رعایت تناسبات که علاوه‌بر معماری بناها، در میادین و شهرسازی کهن سرزمینمان شاهد هستیم، تا فن‌آوری‌های نوین و رویکرد بایوفیلیک که همگی ارتباط با طبیعت را به منصه‌ی ظهور می‌رسانند، گامی ستُرگ در مسیر شادابی و سلامتی عملکرد انسان‌ها به شمار می‌آیند. به علاوه آشنایی و اطلاع از وجود انواع آلاینده‌ها و مواد شیمیایی سمی در اتخاذ تمهیداتِ کاهش و حذف منابع انتشار، لازم و مؤثر است. این مواد سمی به طور گسترده در آب، هوا، غذا و محصولاتی که هر روز استفاده می‌کنیم، وجود دارند و روزانه منجر به بیماری یا مرگ میلیون‌ها نفر در جهان می‌شوند. در این راستا «استاندارد جهانی ساختمان سالم» با هدف ترویج و ارتقای کیفیت زندگی، بر ارائه‌ی گواهینامه‌ی ساختمان WELL تمرکز نموده، که به تفصیل در این شماره‌ی مجله به آن پرداخته شده است. بنابراین آگاهی و شناخت از عوامل تأثیرگذار در طراحی ساختمان‌ها که از سلامت ساکنین و محیط پیرامونی محافظت نماید، یک ضرورت است و مستلزم این است که متخصصان و کاربران ساختمان‌ها نه تنها در سخن بلکه در اجرای روش‌های مناسب مشارکت داشته باشند.

سردبیر مهمان:

مهندس فهیمه دربان